Հեղափոխություն՝ առանց հեղափոխականների
2018-ին տեղի ունեցած իշխանափոխությունն ոմանք ցանկանում են անվանել հեղափոխություն: Ինչո՞ւ են ցանկանում այդպես անվանել, այնքան էլ հասկանալի չէ։
Ինչո՞ւ են համարում, որ հեղափոխությունն ավելի լավ բան է, քան իշխանության, օրինակ, փոփոխությունը, երբ խորհրդարանական կառավարման համակարգ ունեցող երկրում ժողովրդի մասնակցությամբ, սահմանադրության կանոնները պահպանելով կառավարության փոփոխություն է տեղի ունենում, ինչը բնականոն երևույթ է։
Սահմանադրական կանոններով իշխանափոխությունն հասարակության և քաղաքական ինստիտուտների հասունության նշան է, իսկ հեղափոխությունը ճիշտ հակառակ իմաստն ունի։
Դա թողնենք նրանց խղճին ու քննարկենք մի այլ հարց, արդյոք կարո՞ղ էր տեղի ունենալ հեղափոխություն, երբ չկան հեղափոխականներ։
"Հեղափոխականի" նկարագիրը մեր պատկերացումներով (և պատմության փորձով) ըմբոստ, ինքնուրույն մտածող, որոշ առումներով ռոմանտիկ ու իդեալներ ունեցող մարդիկ են, որոնք պատրաստ են գնալ փորձությունների՝ հանուն իրենց համոզմունքների։ Եթե այդպիսիք չկան, նշանակում է չի կարող լինել նաև հեղափոխական գործընթաց։
Հիմա վերադառնանք մեր "հեղափոխականներին", որոնք իշխանության փոփոխության հաջորդ իսկ օրը տեղավորվեցին կոստյումների մեջ, կապեցին փողկապներ, սկսեցին պայքարել ծառայողական մեքենաների ու պարգևավճարների (ըստ Նիկոլ Փաշինյանի ոչ ֆորմալ լեքսիկոնի՝ "թուլափայի") համար։ Միթե՞ դա էր իրենց անցած ու ապագա կյանքի ողջ գինը։
Բացի արտաքին ակսեսուարներից, մենք չենք տեսնում նաև գաղափարներ, համոզմունքներ, ինքնուրույնություն ու ինքնաբավություն, ինչն անհատականություններին են բնորոշ։ Տեսնում ենք ճիշտ հակառակ դրսևորումները՝ խմբակային պահվածք (մերոնք ու ձերոնք), անվերապահ հնազանդություն մեկ անձին, ոհմակով հարձակումներ "փոքրամասնության" վրա, անպարկեշտ պահվածք, անհանդուրժողականություն ազատ մտքի ու ազատ խոսքի հանդեպ։
Ցուցակը կարող ենք երկար շարունակել, սակայն դրա կարիքը չկա։ Եզրակացությունը մեկն է՝ "հեղափոխականներ" մենք չենք տեսնում։ Մենք տեսնում ենք արևելյան բյուրգերներ՝ "սպիտակ օձիքներ", հարմարվողականներ ու տեսակետ չունեցողներ։
Եթե նրանց մեջ լինեին հեղափոխականներ, ապա միաձայն չէին քվեարկի, անձի պաշտամունք չէին ձևավորի, չէին ստորացվի մեկ անձի կողմից, կհակառակվեին, կդիմադրեին, կփորձեին լինել ինքնուրույն արարքների ու գործողությունների մեջ։
Մենք դա չենք տեսել։ Բայց մեզանից շատերը հավատում են, որ դեռ նրանց մեջ կան մարդիկ, որոնք կարող են "կենդանության" նշաններ ցույց տալ ու փորձել դառնալ ինքնուրույն, եթե ոչ հեղափոխական, ապա գոնե արժանապատվություն ունեցող սովորական մարդ։ Դեռ շանսեր կան։
Ստեփան Դանիելյանի ֆեյսբուքյան էջից
Հավանաբար ԱԱԾ աշխատողները գտել իշխանությանը լոյալ քահանաների, իրենց են դիմել, ինձ չեն դիմել. Տեր Նշա...
Տարոն Մարգարյանը կգործուղվի Մոսկվա
44-օրյա պատերազմը սկսվել է երկու պատճառով․ Հայաստանի խորհրդարանի փոխնախագահ
Բագրատ Սրբազանի խափանման միջոցը փոխելու միջնորդություն է ներկայացվել
Սի Ծինփինը ներկայացրել է Չինաստանի դիրքորոշումը Ուկրաինայի հակամարտության խաղաղ կարգավորման վերաբերյ...
«Ձեր ուսանողը չեմ, որ ինձ հարցեր տաք», «Պարտավոր եք դրսևորել պատշաճ վարքագիծ, ավել բան մի՛ ասեք»
Զախարովան Կալլասին և Կոսին համեմատել է վամպիրների հետ՝ Երևանի հետ հարաբերությունների մասին հայտարարո...
«Հերյուրանք է». Գագիկ Բեգլարյանը՝ Ավինյանի համար ձայներ ապահովելու եւ փողերի լվացման մասին
Պոլսո Հայոց Պատրիարքը չի հստակեցնում՝ դե՞մ է Կաթողիկոսի հեռացման պահանջին, թե ոչ
Խիստ ծանր հիվանդություններից բացի բոլորը պետք է զորակոչվեն բանակ․ Գեղամ Նազարյան