Շվեդիայի պատգամավորներն անգամ մեքենա չունեն. «ժողովրդի ծառաների» համեստ կանոնները
Ապրելու համար ամենահարմարվետ երկրներից մեկը համարվում է Շվեդիան: Ընդհանրապես սկանդինավյան երկրները շատ ջանք են գործադրել բոլոր խավերի համար հարմարավետ կյանք ապահովելու համար: Օրենքները բոլորի համար են: Ներկայացնեմ մի քանի դրվագներ շվեդական խորհրդարանի պատգամավորների կյանքից:
Եվ այսպես՝
Հասարակ մարդիկ
Ժողովորդավարության էությունն այն է, որ հավասարներից ընտրվեն լավագույնները, և նրանց հանձնվի կառավարման ղեկը: Շվեդ պատգամավորները, ունենալով կառավարման ղեկ, երբեք չեն դառնում էլիտար հասարակության անդամներ: Նրանք սովորական քաղաքացիների կյանքով են ապրում. չունեն արտոնություններ, քանի որ նրանց խնդիրն է պատկերացնել այն իրականությունը, որում ապրում են մյուս քաղաքացիները:
«Ընտրողներին ներկայացնելն արդեն արտոնություն է, քանի որ հնարավորություն ունենք ազդելու երկրի կառավարման ուղղության վրա», – կարծում է սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության պատգամավոր Պեր Առնե-Հոկասսոնը:
Ավտոպարկը
Խորհրդարանն ունի 3 մեքենա՝ նախագահի, վարչապետի և նրա տեղակալի համար: Նրանք օգտվում են այդ մեքենաներից բացառապես պաշտոնական պարտականությունները կատարելիս: Պատգամավորները աշխատանքի են գալիս հասարակական տրանսպորտով: Պետությունը նրանց տարեկան գումար է հատկացնում տրանսպորտից օգտվելու համար: Թեև ցանկացած պատգամավոր կարող է օգտվել ծառայողական մեքենաներից, եթե դրա համար հիմնավոր պատճառ կա: Պատգամավորներն անգամ տաքսիներից օգտվում են միայն խիստ անհրաժեշտության դեպքում:
Աշխատավարձը
Մինչև 1957 թվականը պատգամավորները ոչ մի լումա աշխատավարձ չէին ստանում: Հետո խորհրդարանը որոշեց, որ «ոչ մի քաղաքացի չի կարող զրկվել պատգամավոր դառնալու հնարավորությունից տնտեսական խնդիրների պատճառով»: Այսօր շվեդ պատգամավորի աշխաավարձը մոտ 40.000 կրոն է՝ գրեթե այնքան, ինչքան ստանում են տարրական դասարանի ուսուցիչները: Պատգամավորները ինքնուրույն չեն կարող բարձրացնել իրենց աշխատավարձը: Դրա համար կա հատուկ հանձնաժողով՝ Riksdagens Arvodesnämd, որի ղեկավարը երկրի նախագահն է, ևս երկու անդամներից մեկը լրագրող է, մյուսը՝ նախկին պետական պաշտոնյա:
Բնակարանները
Ոչ Ստոկհոլմի բնակիչ պատգամավորների համար նախատեսված են պետական բնակարաններ: Դրանք մոտ 45 քմ տարածքով 1 սենյականոցներ են՝ հյուրասրահ և ննջարան, երկուսը՝ մեկում: Պետության հաշվին նախատեսվում է տարեկան մեկ մաքրություն: Մնացած դեպքերում պատգամավորներն իրենք են հոգում այդ խնդիրը: Պատգամավորի ընտանիքի անդամները իրավունք չունեն այնտեղ բնակվել, համենայն դեպս՝ անվճար: Նրանք պետք է վճարեն պետությանը, եթե որոշում են գիշերել այդտեղ:
Ռեստորան
Խորհրդարանում յուրաքանչյուր պատգամավոր ինքնուրույն է սնունդ և սուրճ գնում, և պարտավոր է մաքուր լվացած վիճակում տեղը դնել օգտագործած սպասքը: Ոչ մի պատգամավոր իրավունք չունի պետության հաշվին սնվել ռեստորանում:
Քարտուղարուհիների բանակը
Որևէ պատգամավոր իրավունք չունի անձնական քարտուղարուհի կամ օգնական ունենալ: Յուրաքանչյուր կուսակցություն պետությունից որոշակի գումար է ստանում՝ օգնականների հաստիքներ պահելու համար: Նրանք աշխատում են բոլորի համար: Որևէ օգնականի չի թույլատրվում աշխատեցնել սեփական կարիքների համար: Դա նշանակում է, որ շվեդ պատգամավորներն իրենք են կազմում իրենց ժամանակացույցը, զբաղվում գրագրությամբ, իսկ սուրճի մասին էլ՝ արդեն ասացինք:
Թոշակները
Ցմահ թոշակի մասին էլ պատգամավորները չեն լսել: Կենսաթոշակի անցնելուց հետո նրանց 2 տարի վճարվում է իրենց աշխատաարձի 85 տոկոսի չափով գումար: Բայց որպեսզի այդ գումարը ստանան երկրորդ տարվա ընթացքում, պետք է ապացուցեն, որ իրենք զբաղված են եղել աշխատանքի ակտիվ որոնմամբ: Եթե նոր մանդատ են ստանում՝ ավտոմատ զրկվում են այդ նպաստից: Իսկ շրջանային պատգամավորներն անգամ այդ նպաստը չեն ստանում: Շվեդիայի շրջաններում քաղաքական գործունեությունը հավասարեցվում է լրացուցիչ աշխատանքի և չի վճարվում: Ընդհանրապես պետական աշխատանքը այդ երկրում չի համարվում ինչ որ պատվաբեր կամ էլիտար աշխատանք: Օրինակ՝ եղել է դեպք, երբ վարչապետը հրաժարվել է պաշտոնից և երկար ժամանակ այդ պաշտոնը թափուր է մնացել: Գրեթե պարտադրանքով այդ պաշտոնում նշանակվել է ֆինանսների նախարարը:
Որքան բարեկեցիկ է պետությունը, այնքան ավելի համեստ են պետական պաշտոնյաները. այդպիսին է չգրված օրենքը: