Նշվել է միլիոնավոր մարդկանց անսպասելի մահվան պատճառը
Հետազոտությունն իրականացվել է Կարոլինյան ինստիտուտի թիմի կողմից, արդյունքները հրապարակվել են The Lancet Planetary Health ամսագրում: Գիտնականները պարզել են, որ օդի աղտոտվածության երկարատեւ ազդեցությունը Հնդկաստանում միլիոնավոր մարդկանց մահվան պատճառ է դառնում:
Օդի աղտոտում է համարվում այն, երբ այն բաղկացած է 2,5 միկրոմետրից պակաս տրամագծով մասնիկներից, հայտնել է «Ֆոկուսը»։ Նշենք, որ նման մանր մասնիկները կարող են ներթափանցել թոքեր եւ արյան հոսք՝ լուրջ վտանգ ներկայացնելով առողջության համար: Ըստ Կարոլինյան ինստիտուտի բնապահպանական բժշկության ինստիտուտի հետազոտող Պետեր Լյունգմանի՝ նա եւ իր թիմը ուսումնասիրել են այս մասնիկների եւ մահացության միջեւ կապը 10 տարվա ընթացքում:
Նշենք, որ գիտնականների աշխատանքը հիմնված է 2009-2019թթ. ընթացքում Հնդկաստանի 655 շրջանների տվյալների վրա: Նրանք պարզել են, որ մասնիկների խտության յուրաքանչյուր 10 միկրոգրամ/մեկ խորանարդ մետր հարաբերակցությունը հանգեցնում է մահացության 8,6 տոկոս աճի, ասել է Լյունգմանը:
Թիմն ուսումնասիրել է օդի աղտոտվածության մակարդակի փոփոխությունների եւ մահացության միջեւ կապը: Արդյունքները ցույց են տալիս, որ այս ժամանակահատվածում մոտ 3,8 միլիոն մահվան պատճառ կարող է լինել օդի աղտոտվածության մակարդակը, որը գերազանցում է Հնդկաստանի օդի որակի ցուցանիշները: Նշենք, որ առաջարկվող մակարդակը 40 միկրոգրամ է մեկ խորանարդ մետրի համար:
Համեմատության համար. ԱՀԿ առաջարկությունները սահմանափակված են ընդամենը 5 միկրոգրամով: Եթե այս ցուցանիշը նկատի առնվի, ապա հետազոտական ժամանակահատվածում մահացության մակարդակը աճում է մինչեւև 16,6 միլիոն մահ, ինչը ընտրված 10-ամյա ժամանակահատվածի ընդհանուր թվի գրեթե 20 տոկոսն է:
Հետազոտողները նաեւ պարզել են, որ Հնդկաստանի ողջ բնակչությունը, ցավոք, ապրում է այն տարածքներում, որտեղ մասնիկներով աղտոտող նյութերի մակարդակը գերազանցում է ԱՀԿ ցուցանիշները: Այսինքն՝ գրեթե 1,4 միլիարդ մարդ ամեն տարի ենթարկվում է օդի աղտոտվածության, ինչը կարող է ազդել նրանց առողջության վրա: Ավելին, որոշ տարածքներում աղտոտման մակարդակը հասել է 119 միկրոգրամ/խորանարդ մետրի:
Արդյունքում՝ գիտնականները եզրակացրել են, որ Հնդկաստանում առկա հանձնարարականները բավարար չեն հանրային առողջությունը պաշտպանելու համար: Ուստի գիտնականներն ասում են, որ ավելի խիստ կանոնակարգերն ու արտանետումները նվազեցնելու միջոցներն առաջնային են: