2020 թվականին, երկրորդ ղարաբաղյան արշավի մեկնարկին, ակադեմիկոս Վիտալի Նաումկինը իրավացիորեն մատնանշել է «Հարավային Կովկասի և Լևանտի սերտ կապը»։ Ասենք, այն սկսել է ավելի վաղ ի հայտ գալ, և այդ ժամանակից ի վեր, հավանաբար, միայն ամրապնդվել է:
Հայաստանն առանձնակի մտահոգությամբ է հետևում սիրիական դինամիկային. Դրա համար մի քանի ծանրակշիռ պատճառներ կան: Անգամ Սիրիայում քաղաքացիական պատերազմի առաջին տարիներին Հայաստանն ընդունել է զգալի (հանրապետության մասշտաբով) հայ փախստականների՝ հիմնականում Հալեպից։ Տարբեր հաշվարկներով նրանց թիվը կազմում էր 17-20 հազար մարդ։ Երկրորդ՝ Ղարաբաղում կրած պարտությունն ու այդ տարածաշրջանի կորուստը, Զանգեզուրի միջանցքի շուրջ ընթացող քննարկումների հետ մեկտեղ, միաժամանակ խորացնում են բացասական ընկալումը։ Թուրքիայի հզորացումը Մերձավոր Արևելքում է իբրև հավելյալ վտանգ է ընկալվում։ Հատկապես Մոսկվայի հետ հարաբերությունների սառեցման, Անկարային զսպելու Արևմուտքի ակնհայտ անպատրաստության և, ընդհակառակը, Ռուսաստանի Դաշնության և Ադրբեջանի միջև մերձեցման ֆոնին։
Ադրբեջանում, ընդհակառակը, Թուրքիայի հզորացումն ընկալվում է որպես առավելություն։ Այստեղ, սակայն, անհրաժեշտ են որոշակի վերապահումներ։ Պաշտոնական իշխանություններն իրենց զուսպ են պահում: Նրանք հավասարակշռում են Անկարայի հետ ռազմավարական դաշինքը և զարգացած գործընկերությունը Իսրայելի հետ, որը Բաքվին զենք մատակարարող կարևոր երկիր է: Ադրբեջանն իր համար օգուտ է համարում ռազմավարական դաշնակցի ուժեղացումը աշխարհի ցանկացած կետում։ Բայց միևնույն ժամանակ, Անկարայի և «ջիհադական ինտերնացիոնալի» տարբեր ներկայացուցիչների սերտ մերձեցումը (նույնիսկ իրավիճակային և մարտավարական) Բաքվում մտահոգությամբ են ընկալվում։ Երկիրը կիսով չափ բաժանված է շիաների և սուննիների միջև, փխրուն ներիսլամական հավասարակշռության ցանկացած խախտում մեծ ռիսկ է, և Սիրիայում «քաղաքական իսլամացումը» մեծացնում է նման վտանգները։
Առաջին հայացքից Վրաստանն ավելի մեծ հեռավորության վրա է գտնվում Սիրիայի պատմությունից։ Սակայն ավելի ուշադիր ուսումնասիրելով՝ կարելի է հիշել նաև պանկիսցիների ակտիվ ներգրավվածությունը Սիրիայի պատերազմին։ Հենց միայն Թարխան Բատիրաշվիլիի (Ումար ալ-Շիշանին, ԻՊ-ի պաշտպանության նախարարն էր) կամ Մուսլիմ Մարգոշվիլիի (ծայրահեղական Ջունուդ ալ-Շամ շարժման հիմնադիր) գործունեությունն ինչ ասես արժե: Ժամանակ առ ժամանակ երկիրը ենթարկվում էր սիրիական փորձ ունեցող արմատական ջիհադիստների (օրինակ՝ Ահմեդ Չատաևի) հարձակումներին։
Այսպիսով, Սիրիայում հեղափոխական փոփոխություններն ուշադրությամբ ուսումնասիրվում են Կովկասում։ Եվ մենք դեռ չենք խոսում Թուրքիայի և Ռուսաստանի, Թեհրանի և Անկարայի և բոլորի հետ միասին և յուրաքանչյուրն առանձին Արևմուտքի հետ հարաբերություններում առկա դժվարությունների մասին»,- գրել է նա։
Այլեւս ոչ մի բառ 44-օրյա պատերազմի հանգամանքների մասին. Գեղամ Նազարյան
Վերացվում է սահմանին 5000 դրամ պետտուրքը․ նոր նախագիծ՝ միտված անցակետերում մեքենաների կուտակումների ...
Առաջին անգամ բացահայտ գեյը արժանացել է «Տարվա ամենասեքսուալ տղամարդ» տիտղոսին. Ջոնաթան Բեյլին խոստով...
Սպшնվել է ՔՊ-ի տարածքային կառույցի անդամ, բլոգեր 33-ամյա Շմավոն Աթոյանը
Պետպատվերի համար այսուհետեւ կվճարեն 200 հազար եւ ավելի դրամ աշխատավարձ ստացողները. նոր «հարկատեսակ»
Իրազեկում Արցախի տեղեկատվական շտաբից
Ամուսնուս, աղջկաս մահվանից հետո հանուն Վաչագանիս էի ապրում, հիմա սա ապրել չէ
Քաղաքացին փոխանակման համար տաքսու վարորդին է տվել է 15 մլն դրամ և 20 000 դոլար, քիչ հետո հասկացել է,...
Հեյլի Բիբերը փայլել է լողափում
Մեքսիկայի նախագահը իրեն համբուրելու փորձ արած տղամարդուն մեղադրել է սեռական ոտնձգության մեջ