Անտանելի է ապրել մի իրականությունում, որտեղ ժողովրդի «ընտրյալը», բառիս բուն իմաստով, թքում է ժողովրդի երեսին
Անտանելի է ապրել մի իրականությունում, որտեղ ժողովրդի «ընտրյալը», բառիս բուն իմաստով, թքում է ժողովրդի երեսին, իսկ հետո ամբարտավանորեն հայտարարում, թե իբր «ես հեղափոխություն արած, պատերազմ տեսած, հաղթանակ ու պարտություն ճաշակած երևանցի տղա եմ, ումից դուք միշտ փախչելու եք...»
Այսքանից հետո ախր ինչպե՞ս կարելի է հանդուրժել մի «հեղափոխական» փողոցայինի, որն զբաղեցնելով երկրի օրենսդիր իշխանության ղեկավարի աթոռը, իր կատարածի համար ոչ միայն չի զղչում, այլև նրան տեսնելուց մենք պիտի փախչենք...
Սա արդեն վերջն է ժողովուրդ ջան, իսկ մենք դեռ շարունակում ենք փնտրել այս վիճակում հայտնվելու պատճառները...