Զախարովան Արեւմուտքին մեղադրել է մեծամտության եւ «լիբերալ տոտալիտարիզմի» մեջ
Արեւմտյան երկրների առճակատման դիրքը Չինաստանի նկատմամբ խոսում է Արեւմուտքի «լիբերալ տոտալիտարիզմի» մասին, որի նպատակն է խաթարել Պեկինի աճող դերը համաշխարհային գործընթացներում եւ համաշխարհային տնտեսությունում: Այս մասին իր Telegram ալիքում գրել է ՌԴ ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան:
«Երեկ New York Times-ին տված հարցազրույցում ԱՄՆ պետքարտուղար Բլինքենն ասել էր, որ Վաշինգտոնի եւ Փարիզի տեսակետները համընկնում են այն հարցում, որ Չինաստանին չպետք է թույլ տալ գերիշխող դեր ունենալ աշխարհում: Արտահայտությունը ոչ միայն մեծամտություն է, այլեւ արտացոլում է արեւմտյան մանեւրների էությունը:
Հունիսի սկզբին Բրիտանիայում կայացած G7- ի հանդիպման արդյունքների մասին արևմտյան լրատվամիջոցների նյութերը կարդալուց հետո ուժեղ զգացողություն է առաջանում, որ այն հակաինական ենթատեքստ ունի: Լեյտմոտիվը մեկն է. Կարբիս բեյում կայացած հանդիպումն առաջին քայլն էր դեպի արեւմտյան ժողովրդավարությունների հակաինական դաշինք ստեղծելու ուղղությամբ:
Գագաթնաժողովին հաջորդած պաշտոնական ելույթներում դա շեշտել են դրա մասնակիցները: Իսկ Անգելա Մերկելը հայտարարել է, որ Գերմանիան Չինաստանի հետ համագործակցությունը կապելու է երկրում մարդու իրավունքների իրավիճակի հետ: Բ. Ջոնսոնն Ավստրալիային առաջարկեց ուս ուսի կանգնել չինական ագրեսիայի առջեւ (եւ միեւնույն ժամանակ ռազմական նավեր ուղարկեց Հարավչինական ծով): Բայդենը կտրականապես դեմ էր 21-րդ դարում Չինաստանի մասնակցությանը համաշխարհային առեւտրի եւ տեխնոլոգիայի կանոնների մշակմանը: Եվ չնայած Ջոնսոնը հետագայում խոստովանեց, որ «չի ցանկանում» նոր սառը պատերազմ, եւ Հ. Մաասը ցավում է, որ Չինաստանի դերը որպես «համակարգային հակառակորդ» աճում է՝ իբրեւ «գործընկեր» իր դերի համեմատ, Արեւմուտքի հակաչինական միտումը հստակ տեսանելի է դառնում:
Ահա միջազգային իրավունքը աշխարհակարգով փոխարինելու մեկ այլ օրինակ: Միջազգային իրավունքի մեջ չկան այնպիսի դրույթներ, ըստ որոնց կարելի է ճնշումների, սպառնալիքների եւ պատժամիջոցների կիրառմամբ անհիմն դավադրություններ կազմել երկրների դեմ: Իսկ Արեւմուտքի «կանոններում» կա. եվ նրանք փորձում են իրենց նոր հիմքերը տարածել ամբողջ աշխարհի վրա:
Գագաթնաժողովից անմիջապես հետո հայտնի դարձան ԱՄՆ-Ճապոնիա ռազմական համագործակցության սենսացիոն մանրամասները: Պարզվում է, որ Արեւմուտքին Չինաստանի հետ դիմակայելու կուրսը վերցվել էր առնվազն տասականների կեսերից (ինչը խնամքով թաքցվել է): Ճապոնիայի պաշտպանության նախկին փոխնախարար Թ. Կուրոեն «Ասահի»-ին տված հարցազրույցում խոստովանել է, որ Տոկիոն եւ Վաշինգտոնը հատուկ վերանայել են ծրագրային փաստաթուղթը՝ «Ճապոնա-ամերիկյան պաշտպանական համագործակցության առաջնորդող սկզբունքները»՝ «ժողովրդական հանրապետության հրթիռային սադրանքի» դեպքում…. Եվ դրանից հետո ինչ-որ մեկը կպնդի, որ THAAD համակարգը խաղաղապաշտպանական բնո՞ւյթ է կրում:
Այս ամենին նպաստնում են տնտեսական միջոցառումները: Վերջերս Ա. Մերկելը ելույթի ժամանա հույս էր հայտնել, որ յոթերի հաջորդ գագաթնաժողովին կոնկրետ նախագծեր կգործարկվեն «Համաշխարհային ժողովրդավարությունների» (առաջին հերթին՝ աֆրիկյան երկրներում) հակաչինական ենթակառուցվածքային ընդլայնման մասով:
Շարունակելով տնտեսագիտության թեման. հատկանշական է, որ գագաթնաժողովից անմիջապես հետո Վաշինգտոնը պայմանավորվել էր Լոնդոնի եւ Բրյուսելի հետ ուղեւորատար ինքնաթիռներ արտադրողներին պետական սուբսիդիայի հարցով: Հին մրցակիցները (Boeing-ը եւ Airbus-ը. վեճը շարունակվում է արդեն 17 տարի) ստորագրեցին գլոբալը, որի նպատակն էր, ինչպես նշված է փոխըմբռնման հուշագրում, «հակազդել Չինաստանի նման ոչ շուկայական տնտեսություններին»: Ակնկալվում է տվյալների փոխանակում կիբերանվտանգության, տեխնոլոգիաների պաշտպանության, ներդրումային գործունեության ստանդարտացման եւ «ոչ շուկայական մրցակցության» միջոցառումների ընդհանուր արձագանքման վերաբերյալ: Բոլոր փորձագետները համակարծիք են մեկ բանում. «Մեծ ավիագործարքը» պատասխան դարձավ Չինաստանի՝ մոտ ժամանակներս իր մարդատար ինքնաթիռները համաշխարհային շուկա դուրս բերելու ծրագրերին, որոնք մրցելու են Airbus-ի եւ Boeing-ի հետ:
Պարզվում է, որ արեւմուտքի կողմից այդքան խստորեն պաշտպանվող «արժեքներն» իրական ազատական տոտալիտարիզմ են: Նրանք ընդհանրապես կարո՞ղ են հանգիստ գոյություն ունենալ գոնե տասը տարի՝ առանց խաղաղ պետություններից որեւէ մեկին թշնամի եւ հակառակորդ անվանելու»,- գրել է նա: