«Հազիվ մակարոն ու կարտոլ կառնինք». գյումրեցիները երազում են լավ կյանքի մասին

Հաց, մակարոնեղեն, հատիկավորներից՝ բրինձ, ձավար, ոլոռ, բուսական յուղ, ծխախոտ, սուրճ, կարտոֆիլ. սա այն առաջին անհրաժետության  սննդամթերքի ցանկն է, որոնք գյումրեցիներն ամենից շատն են գնում: Այսօր Գյումրու կենտրոնական շուկայի տարածքում, որտեղ համեմատաբար մարդկանց շարժը շատ է, գործող սուպերմարկետներից մեկում մոտ մեկ ժամ դիտարկում կատարեցինք՝ պարզելու համար, թե սոցիալապես ծանր պայմաններում ապրող գյումրեցիները ի՞նչ սննդամթերք են հիմնականում գնում:

Մեկ ժամվա ընթացքում սուպերմարկետի դրամարկղերից մեկը հասցրեց սպասարկել մոտ 40 հաճախորդի: Ցավալի է, բայց փաստ, որ գյումրեցիները մեզ հետ զրույցում թվարկում էին այնպիսի ապրանքատեսակներ, որոնք ցանկանում են, բայց չեն կարողնում գնել:

«Բոլորն էլ կուզեն, որ լավ-լավ առնին, ուտեն, բայց փող չկա, հազիվ մակարոն ու կարտոլ կառնինք: Ես օրինակ կուզիմ հմի միս, երշիկ, հավկիթ, կարագ ու լավ մրգեր առնեի, բայց որ փող չունիմ ի՞նչ էնեմ»,- մեզ հետ զրույցում նշեց թոշակառու, 69-ամյա Ռոզա Գեւորգյանը, ով ապրում է 35 հազար դրամ կենսաթոշակով:

Սուպերմարկետի վաճառողուհիներից մեկն էլ մեզ հետ զրույցում տեղեկացրեց, որ լինում են դեպքեր, երբ հաճախորդները հետաքրքրվում են որոշ ապրանքատեսակներով, բայց չեն գնում:

Արդեն խանութից դուրս, գնորդներից հետաքրքվեցինք, թե իրենց եկամուտները ի՞նչ ծախսերի են բավարարում: Արդյո՞ք կարողանում են սննդի հարցերը լուծելուց բացի վճարել կոմունալ ծախսերը:

«Լույսի, ջրի, գազի վարձը էնքան կեղնի, որ հազիվ կուդանք: Ես 80 հազար աշխատավարձ կստանամ, բայց մե կերպմ կփակեմ ծախսերը: Հացի փող հազիվ կմնա»,- ասաց Անահիտ Գեւորգյանը:

«Ապրանքը թանկ է, ուտելիքը հազիվ ենք գնում: Թերի ենք սնվում, ամեն բան չենք կարողանում առնել: Հիմնականում հաց ենք առնում, կարտոֆիլ, մակարոններ, իսկ միս ամիսը մի անգամ, եթե կարողացանք նաեւ միրգ»,- նշում է մանկավարժ Ռուզաննա Կարապետյանը:

Սոցիալական վիճակով պայմանավորված, Գյումրիում կան բնակիչներ, ովքեր հնարավորություն չունեն տաքսիներով, անգամ հասարակական տրանսպորտով երթեւեկելու:

«Գազելներով շատ ենք կարողանում գնա՞լ, որ տաքսի նստենք: Էս անձրեւային եղանակները որ չլինի, ես աշխատանքի ոտքով եմ գնում գալիս, մի կես ժամ քայլում եմ գալու, մի էդքան էլ՝ գնալու համար: 50 հազար աշխատավարձ եմ ստանում, բայց չեմ կարողանում օրը 200 դրամ տալ տրանսպորտին, տաքսուն որտեղից տամ»,- ասաց Ամալյա Պետրոսյանը:

Գյումրիում մեր զրուցակիցներից գրեթե բոլորն ապահովված էին աշխատանքով, բայց միեւնույն ժամանակ պարզ է դառնում, որ աշխատանք ունենալով հանդերձ, չեն կարողանում բարեկեցիկ կյանքով ապրել: Աշխատավարձը աղքատավարձ է եւ ոչ ավելին: 

Դավիթ Գասպարյան

Գյումրի

Այս թեմայով Անսահման սիրո տեսարան եւ աղբակույտ Գյումրիում Ի՞նչ են ուզում գյումրեցի կանայք Գյումրիում նախընտրել են ընտրակաշառք վերցնել, բայց մաքրություն չանել Ընտրակաշառքից հետո՝ եկեղեցի. Մեծ Պահքը ավարտվեց Գյումրիում վարչական ռեսուրսը հրաժարվում է սպասարկել ՀՀԿ-ին