Փաշինյանի երազած խորհրդարանը
Արդեն իսկ պարզ է, որ այս տարվա դեկտեմբերին մենք չենք կարող խուսափել արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների անցկացումից: Ստացվեց այնպես, որ որեւէ մեկն այդպես էլ հստակ, համոզիչ չբացատրեց, չապացուցեց, թե ինչու հենց դեկտեմբերին:
Այն, որ ապրիլ-մայիսյան իրադարձություններից հետո արտահերթ ընտրություններն անհրաժեշտություն էին՝ փաստ է, այն էլ անվիճելի փաստ, սակայն գլխավոր հարցը կայանում է նրանում, որ այդ ընտրությունները պետք է ծառայեցվեին Հայաստանի ժողովրդավարացմանը, զարգացմանը, եւ ոչ թե ավտորիտարիզմի խորացմանը:
Դեկտեմբերին նշանակված ընտրությունների քարոզարշավը, բառիս բուն իմաստով, ընթանալու է առանց ընտրողների հետ ուղիղ հանդիպումների: Փորձեք նոյեմբերի վերջին կամ դեկտեմբերին հանդիպումներ անցկացնել մաղրեցիների, կապանցիների, գյումրեցիների, աշոցքցիների, ապարանցիների, արագածցիների եւ հենց երեւանցիների հետ:
Ջեռուցվող դահլիճների մասին մի էլ մտածեք, դրանք շատ քիչ են, բացի այդ ոչ բոլոր քաղաքական ուժերն ի վիճակի կլինեն վճարել ջեռուցվող դահլիճների համար:
Այսպիսով, նորմալ քարոզարշավի մասին խոսք անգամ լինել չի կարող: Մնում են հեռուստաալիքները եւ համացանցը, բայց հավատացեք, որ այստեղ եւս գործ ենք ունենալու խիստ անհավասար պայմանների հետ: Եւ այս իրավիճակում խոսել մի ընտրության մասին, որը նպաստելու է Հայաստանի ժողովրդավարացմանը, զարգացմանը եւ առաջընթացին՝ առնվազն ծիծաղելի է:
Պարզից էլ պարզ է, որ դեկտեմբերին կայանալիք արտահերթ ընտրություններից հետո Նիկոլ Փաշինյանն ունենալու է 92 տոկոսանոց մեծամասնությամբ խորհրդարան: Ոմանք կշտապեն ասել, թե օրենքով ընդդիմությանը բաժին է հասնում 30 տոկոս, բայց այս ընտրություններում եւ այս բարոյահոգեբանական վիճակում, մեղմ ասած, «ընդդիմության» ճնշող մեծամասնությունը, այսպես, թե այնպես, սպասարկելու է կառավարող կուսակցությանը, այնպես, ինչպես հիմա, երբ իրար հերթ չտալով շտապում են ասել, թե այո, վարչապետը ճիշտ է, եւ ընտրությունները պետք է կայանան հենց դեկտեմբերին:
Վստահ ենք, որ եթե Նիկոլ Փաշինյանն ասեր, որ ընտրությունները պետք է կայանան հոկտեմբերին կամ մայիսին, նրանք կրկնելու էին, թե այո, ճիշտը հոկտեմբերն է կամ մայիսը:
Նոր ընտրությունները, արտահերթ ընտրությունները երկրին անհրաժեշտ էին հենց այս տեսակին քաղաքական դաշտից դուրս մղելու համար, բայց լինելու է հակառակը: Նոր խորհրդարանում այս տեսակը ճնշող մեծամասնություն է կազմելու, այնպիսի մեծամասնություն, որ Հայաստանի խորհրդարանը դեռ երբեք չի տեսել:
Այս ամենի հետ մեկտեղ գոյություն ունի մի անհերքելի ճշմարտություն:
Ընտրություններից ընդամենը երեք կամ չորս, գուցե վեց ամիս հետո խորհրդարանն այլեւս չի արտահայտելու հասարակությունում առկա տրամադրություննները, դրանից բխող հետեւանքներով: Ինչ վերաբերում է հետեւանքներին, ապա դրանցից մեկը լինելու է խորհրդարանում այնպիսի խմբերի ի հայտ գալը, որոնք դուրս են գալու Փաշինյան անհատի ազդեցության տակից եւ փորձելու են դառնալ հասարակության այս կամ այն հատվածի շահերի արտահայտիչն Ազգային ժողովում:
Բնականաբար, այս մասին վարչապետը եւս լավ գիտի, եւ փորձում է այնպիսի խորհրդարան հավաքել, որը չի տրոհվի եւ աստիճանաբար դուրս չի գա իր ազդեցությունից, բայց որքան էլ որ չարչարվի, ջանք գործադրի, այս հարցում չի կարող հաջողել: 1998-ի, 2000-ի եւ հենց վերջին իրադարձությունները հենց դրա վկայությունն են:
Այսպիսով, դեկտեմբերյան ընտրություններից տուժելու է Հայաստանի առանց այն էլ թույլիկ քաղաքական դաշտը, մեր երկրի առանց այն էլ վաղուց ծեծուջարդ կերած հեղինակությունը, իսկ դրա հետ միասին Փաշինյանը, որքան էլ տարօրինակ հնչի, ոչինչ էլ չի շահելու, բացի երեք կամ վեցամսյա միահեծան իշխանությունից:
Եթե ընտրություններն անցկացվեն նոր օրենսգրքով, ապա եւս երեք ուժ ներկայացված է լինելու խորհրդարանում, բայց կրկնենք, սկզբնական շրջանում դրանք շատ աղոտ են հիշեցնելու ընդդիմադիր ֆրակցիաներ: Կարելի է հարյուր տոկոս վստահությամբ ասել, որ «ընդդիմադիրները» լինելու են «Լույսը», ԲՀԿ-ն, եւ որքան էլ տարօրինակ հընչի «Սասնա ծռերը»:
Այս պատկերը չի լինի միայն մեկ դեպքում, եթե իրադարձություններն այնպես ծավալվեն, որ իրական եւ առողջ ընդդիմությանը հաջողվի համախմբել ուժերը, ձեւավորել դաշինք եւ ընդամենը երկու ամսում իրենց տեսակետները հասցնել դեռեւս հուզական վիճակում գտնվող ժողովրդին: Շատերն են հասկանում, որ միայն հրաշքը կօգնի, որ այդպես լինի: Այնպես որ, մնում է պատրաստվել դիմավորելու Հայաստանի բոլոր ժամանակների ամենամիատարր եւ ամենաթույլ խորհրդարանին:
Հակոբ Ասատրյան
Top-News.am