Ֆիլմում հեղինակները անկախ իրենց կամքից բացահայտել են նաև ադրբեջանցիների այլատյացությունը և այդ երկրում ապրող մյուս ժողովուրդների հանդեպ իրենց վերաբերմունքը
Այսօր որոշեցի դիտել խորհրդային շրջանում նկարահանված և ադրբեջանցիների ավագ սերնդի ամենասիրած ֆիլմերից մեկը՝ «Թուխ աղջիկը» (Qaraca qız), որը էկրանավորվել է Սուլեյման Սանի Ախունդովի համանուն պատմվածքի մոտիվներով։
Ծնողներին կորցրած և որբ մնացած գնչու (ադրբ. ղարաչի) մի աղջնակ՝ Թութու անունով, իր կյանքի գնով փրկում է թրքական հարուստ ընտանիքի մի աղջնակի կյանք, ում հետ 1-2 անգամ հասցրել էր խաղալ։ Եւ սա այն դեպքում, երբ հարուստի քաղքենի մայրը արգելել էր աղջկան շփվել գնչուի հետ, անգամ ապտակել վերջինիս ու պատռել շուրթը։ Շրթունքի այդ պատռվածքի պատճառով է, ի դեպ, աղջիկը մահանում։ Թրքի աղջկա ոտքից սեփական բերանով քաշած օձի թույնը այդ պատռվածքով անցնում է գնչուի արյան մեջ։
Թեև ֆիլմը նպատակ է ունեցել բացահայտել Ադրբեջանում մինչխրոհրդային շրջանում գոյություն ունեցած դասակարգային տարբերությունները, ցույց տալ հարուստ, բայց քաղքենի մարդկանց մոտ եղած արժեհամակարգային ճահիճը, բայց ֆիլմում հեղինակները անկախ իրենց կամքից բացահայտել են նաև ադրբեջանցիների այլատյացությունը և այդ երկրում ապրող մյուս ժողովուրդների հանդեպ իրենց վերաբերմունքը։
Այս դեպքում աղջիկը ազգությամբ գնչու է, բայց կարող էր լինել նաև թալիշ, թաթ, լեզգի կամ ավար, եւ վերաբերմունքը էլի նույնն էր լինելու։