Գուրգեն Արսենյանը համառորեն հետեւություններ չի անում
Գուրգեն Արսենյանը, որը բիզնեսմեն է եւ միաժամանակ գլխավորում է Միավորված աշխատանքային կուսակցությունը, օրերս հանդես եկավ այնպիսի հայտարարությամբ, որը ստիպում է հիշել Գուրգեն Արսենյանի գործունեության որոշ փուլեր եւ նրա արած մի շարք հայտարարություններ:
Եւ այսպես, լրատվամիջոցներից մեկին տված հարցազրույցում Գուրգեն Արսենյանն ասել է, թե 2008թ. մարտի մեկը պետության կողմից իր իրավասությունները գերազանցող, Հայաստանի քաղաքացիների բողոքի իրավունքը արհամարհող, չընդունող, ՀՀ քաղաքացիների ընտրության իրավունքի վրա թքած ունենալով՝ բացառիկ ցինիկ դրսեւորում էր:
Եթե նման հայտարարություն աներ մեկ այլ գործիչ, ապա մենք նորմալ կվերաբերվեինք՝ հարգելով նրա տեսակետն ու կարծիքը, բայց երբ նման մտքի հեղինակը Գուրգեն Արսենյանն է, որը 2004թ. ապրիլին գործող նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանից շնորհակալություն էր հայտնում ընդդիմության հանրահավաքը ցրելու համար, ուզում ես ասել՝ ավելի լավ է, լռիր:
Իսկ Արսենյանը, ինչպես երեւում է, որոշել է մի լավ քծնել գործող իշխանություններին, մեզ ակամա հիշեցնելով այն օրերը, երբ լրատվամիջոցները պնդում էին, որ նա պատգամավոր է դարձել կասկածելի պայմանավորվածությունների եւ գործարքների արդյունքում:
Լսելով Գուրգեն Արսենյանին հասկանում ես, որ մեր երկրի թիվ մեկ խնդիրներից մեկը հենց այս տեսակն է, որը հանուն նեղ անձնական նպատակի եւ շահի պատրաստ է ամեն գնով քծնել իշխանություններին:
Մի մարդ, որը մի առիթով ողջունում է ընդդիմադիրների ցույցի ցրումը, իսկ մյուս նույնատիպ դեպքը համարում ցինիկ դրսեւորում, չպետք է ակնկալի, որ նոր Հայաստանում նրա տեսակը տեղ կունենա քաղաքական դաշտում:
Գուրգեն Արսենյանը, որի սիգարետային բիզնեսը Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության շրջանում ծաղկում էր, այսօր կառավարող ուժի մոտ միավորներ հավաքելու համար երկրորդ նախագահին մեղադրում է այս երկրի գրեթե բոլոր խնդիրների մեջ:
Եւ այստեղ տրամաբանական հարց է առաջանում՝ Գուրգեն Արսենյան, իսկ ինչո՞ւ էիք այդ խնդիրների մասին լռում տարիներ առաջ, երբ նախագահը Ռոբերտ Քոչարյանն էր:
Իսկ մենք շատ լավ ենք հիշում, որ այն ժամանակ, արդեն հեռավոր 2004-ին Գուրգեն Արսենյանն աշխարհին այն պատուհանից էր նայում, որից արյունը ճաշի էր նմանվում: Նա պնդում էր, թե ոստիկանների հետ բախումների արդյունքում փողոցում ոչ թե արյան, այլ ճաշի հետքեր են: Ավելին, այսօր արդեն պատգամավոր, իսկ նախկինում լրագրողի դաժան ծեծի պահով էլ ասել էր, թե նա ստացել է իր լրագրողական «պրեմիան»։
Մնում է կռահել, թե այսօրվա իշխանությանը քծնելիս ի՞նչ «պրեմիա» է ակնկալում Գուրգեն Արսենյանը, որը պատերազմական տարիներին, ըստ մամուլի հրապարակումների, ոչ թե Հայաստանում էր, ոչ թե ռազմաճակատի գծում էր, այլ Ռուսաստանում վառելիքի, փայտի, երկաթի բիզնես էր անում։ Նա Հայաստան եկավ, երբ պատերազմն արդեն ավարտվել է, իսկ այսօր ցինիզմն այնտեղ է հասել, որ փորձում է պատերազմի մասնակիցներին անարգանքի սյունին գամել:
Գուրգեն Արսենյանը գուցե մոռացել է իր կյանքի որոշ դրվագներ, բայց մենք բացելով թղթապանակը այնտեղ մամուլի հետաքրքիր հրապարակումներ ենք հանդիպում, որոնցից մեկն էլ պնդում է, որ 2000 թ., թափուր մնացած պատգամավորական տեղի համար պայքարելիս, նա հայաստանյան ընտրական համակարգում հիմք է դրել կանխիկ փողով ձայն գնելու «կուլտուրային»:
Այդ հնարքը, նույն լրատվամիջոցի համաձայն, նա կիրառեց նաեւ 2002-ին, երբ ցանկանում էր Արաբկիրի թաղապետ դառնալ։ Թաղապետ, սակայն, Արսենյանը չկարողացավ դառնալ, բայց 2003-ին դարձավ պատգամավոր:
Հիմա չանդրադառնանք Արսենյանի գործունեությանը մեդիա դաշտում, դա թողնելով հետոյի համար:
Մի խոսքով, դժվար է ասել, թե ինչու է այժմ Արսենյանը որոշել քծնել գործող իշխանություններին: Գուցե նրան կրկին քաղաքական տանիք է պետք, գուցե մտածում է բիզնեսն ընդլայնելու մասին: Ամեն դեպքում, այն ճանապարհը, որն ընտրել է Գուրգեն Արսենյանը, հեռու տանել չի կարող, հատկապես, որ նա փորձում է շահարկել մարտի 1-ի ողբերգությունը:
Աննա Բաղդասարյան
Top-News.am