«Տասներկուերորդ ուժին» սպասելիս
Արդեն հայտնի է ԱԺ արտահերթ ընտրություններին մասնակից ուժերի ամբողջական ցուցակը. առաջիկա պայքարում ներգրավված է 11 քաղաքական ուժ։
Լինենք մինչեւ վերջ անկեղծ, քիչ են կամ գրեթե չկան քաղաքական լուրջ ճանապարհ անցած գործիչներ, փորձառու, որևէ արժեք ստեղծած տնտեսագետներ, պատասխանատու որոշումներ կայացնելու ունակ կոմպետենտ մասնագետներ (եզակի բացառուիթյունները կշիռ չեն կարող ստեղծել)։
Ցավոք, հետհեղափոխական շրջանում այդպես էլ չձևավորվեց այն 12-րդ ուժը, որ կգար նոր գաղափարներով, առաջ կքաշեր ամբիցիոզ, երբեմն էլ վախեցնող իդեաներ, կփնտրեր ճանապարհներ դրանք իրագործելու և իրական այլընտրանք ու հակակշիռ կլիներ գործող իշխանությանը։
Պետական մտածողությամբ անհատներից կազմված այդ ուժն էր, որ պետք է հեղափոխությունից հետո նպաստեր Հայաստանում ժողովրդավարական մեխանիզմների կայացմանը՝ որպես զսպիչների և հակակշիռների մեխանիզմն աշխատացնող գործոն։
Նույնիսկ ամենաժողովրդավար ճանապարհով իշխանության եկած ուժերը ժամանակի ընթացքում վերածվում են դիկտատորական համակարգերի, եթե նրանց գործունեության հիմքում ի սկզբանե չի դրվում այդ հակակշիռների և զսպիչների մեխանիզմը։ Իսկ այսօր արդեն մենք ունենք մի իրավիճակ, որտեղ բացակայում է իրական այլընտրանքը․ պամանական ասած՝ այդ 12-րդ ուժը, որ պետք է լիներ ԿԸՀ հրապարակած ցուցակում:
12-րդ ուժի բացակայությունը պայմանավորելու է նաև համապատասխան ընտրազանգվածի պասիվությունը առաջիկա ընտրություններում։ Այսինքն, այն քաղաքացիները, ովքեր մերժում են հին համակարգը, սակայն միաժամանակ համաձայն չեն նոր ուժերի վարած քաղաքականության հետ, պարզապես փոշիացնելու են իրենց ձայները․ այլ կերպ ասած՝ իրենց պասիվությամբ և ընտրության իրավունքի ոչ լիարժեք յուրացման արդյունքում դուրս են մղվելու որոշումների կայացման պրոցեսներից։
Այդ իմաստով, առաջիկա Խորհրդարանը, ցավոք, չի՛ արտահայտելու ամբողջ ժողովրդի տեսակետն ու մոտեցումները, նաև չի՛ ունենալու այն լուրջ քաղաքական կշիռը, որով կոմպետենտ կլինի ժողովրդի անունից Արցախի կամ այլ լրջագույն հարցերի վերաբերյալ որոշումներ կայացնելու։
Դեկտեմբերի 9-ից հետո Հայաստանում մի կարեւոր գործընթաց է սկսվելու, որն էլ կանխորոշելու է Հայաստանի հետագա ընթացքը: Արտահերթից հետո սկսվելու է վերոհիշյալ այդ ուժի ձեւավորումը, որն անխուսափելի է Հայաստանի հետագա զարգացման համար:
Ի վերջո, չի կարող երկար շարունակվել այն գործընթացը, երբ պատգամավոր կամ նախարար են դառնում նրանք, ովքեր ոչ քաղաքական ճանապարհ են անցել, ոչ անգամ գաղափարների եւ տեսակետների կրողներ են, եւ համոզված են, որ փողոց փակելը կամ մի քանի օր քայլելը քաղաքական լուրջ ճանապարհ է եւ քաղաքական գործունեություն:
Գրիգոր Հայրապետյան
Top-News.am