Որտեղից է գալիս ատելությունը սեփական երկրի նկատմամբ
Դժվար է ասել, թե կգտնվի մեկ այլ երկիր, մեկ այլ ժողովուրդ, որը մեզ նման չի սիրում իր երկիրը եւ կյանքի թիվ մեկ խնդիրը համարում է արտագաղթելը: Միանգամից ասենք, որ գիտենք, հասկանում ենք, որ ոչ բոլորն են ցանկանում հեռանալ, բայց այն պատկերը, որ առկա է, արդեն իսկ մտահոգիչ է:
Հատուկ ընդգծում ենք, որ քաջատեղյակ ենք սոցիալ-տնտեսական խնդիրների մասին, գիտենք անարդարության մասին, գիտենք բոլոր տեսակի եւ մակարդակի կոռուպցիայի մասին, բայց եթե մենք ձեւացնենք, որ մարդիկ արտագաղթում են միայն այս պատճառներով, ապա կնշանակի, թե ցանկանում ենք պարզապես շրջանցել խնդիրը:
Քաղաքային տրանսպորտում զրուցում են միջին տարիքի երկու կին, որոնցից մեկը բավական բարձրաձայն ասում է` ինչ լավ է մենք այս քոսոտ երկրում չենք ապրում: Մյուսը պատասխանում է, որ սա ապրելու տեղ չի, եւ որ Հայաստանը երբեք Ռուսաստան չի դառնա:
Նման երկխոսության կարող եք հանդիպել ամենուր: Որտեղից է գալիս այս ատելությունը հայրենիքի նկատմամբ: Անդադար կարող ենք լսել հետեւյալ արտահայտությունները` այս երկիրը երկիր չի դառնա, երեխաներն այստեղ ապագա չունեն, մենք չենք կարող պետություն ունենալ, հային պետք է ռուսն ու թուրքը կառավարեն, եւ այլն եւ այլն:
Անկեղծ լինենք` սա արդեն լրջագույն խնդիր է, շատ լջագույն: Ազգը հոգեբանական լուրջ խնդիր ունի: Մյուս բոլոր երկրներում, երբ անհատը, խումբը, կոլեկտիվը, գյուղը բախվում է այս կամ այն խնդրի կամ անարդարության, պայքարում են բողոքում, պահանջներ ներկայացնում: Այստեղ միանգամից որոշում են հեռանալ: Կարծես առիթի սպասեն պանդխտության ցուպը ձեռքը վերցնելու համար: կարծես մեզ ինչ որ ժամանակ կոդավորել են:
Լավատեղյակ ենք, որ Ռուսաստանը Հայաստանից ոչ պակաս կոռումպացված է, եւ ոչ պակաս սոցիալ-տնտեսական խնդիրներ ունի: Նույնը վերաբերում է շատ ու շատ երկրների, բայց արի ու տես, որ այնտեղ հայերն այդ ամենը չեն նկատում եւ երջանիկ ճաշարանում ափսե են լվանում, ասֆալտ փռում, գյուղում թրիք մարքում, ծերունիներին խնամում, գիշերային պահակ աշխատում, կնոջը թույլ տալիս կարճ փեշով հագուստ կրել եւ այլն եւ այլն:
Հիմա կասեք, թե այնտեղ բարձր են վճարում: Հավատացեք, դա էլ այդպես չէ: Խնդիրը հագեբանական է: Մենք ատում ենք մեր երկիրը եւ պետք է փորձենք հասկանալ, թե ինչու եւ ինչպես կարող է հային լեզուն պտտվել ու ասել, թե այս երկիրն ապագա չունի կամ երեխաներն ապագա չունեն: Դա նույնն է, եթե ծնողն իր երեխայի համար ասի, թե այս լակոտն ապագա չունի կամ որդին հոր մասին ասի` չէ այս մարդը այդպես էլ մարդ չի դառնա:
Լավ ապրելու համար, մենք նախ պետք է սովորենք սիրել մեր երկիրը:
Top-News.am