European Policy Centre․ Փաշինյանի համար ժամանակն է կյանքի կոչել «նոր Հայաստանի» տեսլականը
«Նոր Հայաստանի» տեսլականը կյանքի կոչելը Նիկոլ Փաշինյանի համար բարդ խնդիր կդառնա։ Այս մասին ասվում է Եվրոպական քաղաքականության կենտրոնի (European Policy Centre) վերլուծաբաններ Ամանդա Փոլի եւ Դենիս Սամուտի հոդվածում։
Վերլուծաբանները նշել են, որ ընտրություններով ավարտվել է հեղափոխության հետեւանքով քաղաքական անցման փուլը, սակայն հավելել են, որ ցածր մասնակցությունը ցույց է տալիս, որ հայերի շրջանում հիասթափությունը բավական մեծ է։
Նրանց կարծիքով՝ ստանալով խորհրդարանական ուժեղ մեծամասնություն, Փաշինյանը պետք է հաջողի երեք հիմնական ոլորտներում՝ ներքին բարեփոխումներ, արտաքին քաղաքականություն եւ Լեռնային Ղարաբաղ։
«Հայ հասարակությունը ուզում է իրական փոփոխություններ տեսնել՝ հաշվի առնելով այն, որ ինքը երկար տարիներ օլիգարխների եւ կոռումպացված պաշտոնյաների պատանդն է եղել»,- գրում են վերլուծաբանները՝ հավելելով, որ Փաշինյանի կառավարման առաջին օրերը նշանավորվել են նախկին պաշտոնյաների ձերբակալություններով։ Նրանց կարծիքով՝ առաջվա պես կա հակակոռուպցիոն ռազմավարության իրական անհրաժեշտություն, ինչը կլրացներ տնտեսության խթանման, աղքատության չափերի կրճատման եւ կյանքի որակի բարձրացման ջանքերը։
Ինչ վերաբերում է արտաքին քաղաքականությանը, վերլուծաբանները կարծում են, որ Փաշինյանի կողմից միամտություն էր կարծելը, թե ինքը ձեռք կբերի Պուտինի վստահությունը, քանի որ Կրեմլը տագնապահար է թավշյա հեղափոփությունից, որը հետխորհրդային տարածաշրջանում ավտորիտար կառավարությունները փոխելու հեռանկարներ է ծնել, թեեւ պնդում է, որ այդպես չէ։ Նաեւ մտավախություն կա, որ ՀԱՊԿ դաշնակիցներըլավագույն հարաբերությունների մեջ են Հայաստանի թշնամու՝ Ադրբեջանի հետ։
Իսկ Արեւմուտքում փորձում են հասկանալ՝ որտեղից եկավ Փաշինյանը եւ ուր է նա գնում։ Վերլուծաբանները նշում են, որ Բրյուսելում շատերին են ցնցել ԵՄ-ի կողմից ֆինանսական օգնության մասին Փաշինյանի խոսքերը։ «ԵՄ-ում եւ արեւմտյան շրջանակներում համակրանք կա հայ վարչապետի հանդեպ, սակայն նա դեռեւս պետք է այն շոշափելի աջակցության վերածելու միջոց գտնի։ Մտավախություններ կան, որ նրա համբերությունը չի բավարարի շարունակելու եւ ԵՄ-ի հետ ավելի խորը հարաբերություններ ձեւավորելու համար»,- գրում են նրանք՝ հավելելով, որ արտաքին քաղաքականության կարեւոր խնդիրը կդառնա Ռուսաստանի եւ Արեւմուտքի միջեւ հարաբերությունների հավասարակշռումը։
Ինչ վերաբերում է ղարաբաղյան հակամարտությանը, հեղինակները նշում են, որ այդ հարցը այս քարոզարշավի ընթացքում ավելի շատ է արծարծվել, քան նախորդի։ Նրանք ընդգծում են, որ Դուշանբեում Ալիեւի եւ Փաշինյանի միջեւ պայմանավորվածությունները հանգեցրել են կրակի դադարեցման դեպքերի նվազմանը, ինչպես նաեւ կապի խողովակ է հաստատվել պաշտպանության նախարարությունների միջեւ։ «Այս ամենը ապագայում լավ հեռանկարներ է նախանշում եւ 2019թ․ Ալիեւի ու Փաշինյանի ակնկալվող հանդիպման հիմք ստեղծում»,- գրում են հեղինակները։
«Թեեւ ընտրություններում համոզիչ հաղթանակը ոգեւորել է Փաշինյանին, նրա հակառակորդները դեռեւս պահպանում են իրենց ազդեցությունը պետական որոշ կառույցներում, եւ առաջին հերթին հենց Ղարաբաղում։ Նրանք Ղարաբաղի մեջ տեսնում են Փաշինյանի աքիլլեսյան գարշապարը։ Կթեսթավորվի թափանցիկության, ներառականության եւ պրագմատիզմի վրա հիմնված նրա ռազմավարությունը։ Քարոզարշավի ընթացքում խոշորածավալ պատերազմի վտանգի մասին ՀՀԿ-ի չարագույժ խոսակցությունները չեն կարող անտեսվել։ Տասը տարի լինելով Ադրբեջանի հետ բանակցություններում կողմերից մեկը՝ ՀՀԿ-ն հասկանում է վտանգը, եթե Ալիեւ-Փաշինյանի մեղրամիսը չհանգեցնի բանակցություններում շոշափելի առաջընթացի։ Հիասթափված Ադրբեջանը կորոշի փնտրել այլ տարբերակներ»,- նշվում է հոդվածում։