Հետհեղափոխական տարօրինակ ընտրություններ
Այս կիրակի տեղի ունեցան տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրություններ Արագածոտնի, Արարատի, Արմավիրի, Գեղարքունիքի, Լոռու, Կոտայքի, Շիրակի, Սյունիքի և Տավուշի մարզերի թվով 49 համայնքներում, որոնցից 24-ում ընտրությունները հերթական են, իսկ 25-ում՝ արտահերթ:
Այս ընտրություններում երկու հետաքրքիր դրվագ կարող ենք առանձնացնել․ առաջինն այն, որ Կապանում Նիկոլ Փաշինյանի պաշտպանած թեկնածուն է պարտվել, և երկրորդ՝ ունենք ընտրությունների մասնակցության խիստ ցածր մասնակցության ցուցանիշ՝ առանձին վայրերում մինչև 35 տոկոս։ Ընդ որում՝ ցածր մասնակցության ցուցանիշն ամենևին չի վերաբերում Կապանին, այնտեղ այդ թիվը մոտենում է 55 տոկոսի։
Ընտրությունների նման խայտառակ ցածր ցուցանիշը կարող ենք համարել նաև աղետալի, քանի որ Հայաստանի համար նման վճռորոշ ժամանակահատվածում ընտրական գործընթացներում քաղաքացիների պասիվ կեցվածքը ակամայից բարենպաստ պայմաններ է ստեղծում «հեղափոխության» քողի տակ ծվարած ոչ կոմպետենտ անձանց համար։
Վերջիններս գալիս են իշխանության, սակայն պարզվում է՝ ոչ մեծամասնության պահանջով, այլ միայն ակտիվ փոքրամասնության շնորհիվ։ Այս ընտրությունները վկայեցին, որ, այսպես կոչված, հեղափոխականները յուրաքանչյուր քաղաքում հազիվ 25 տոկոսի են հասնում:
Արդյոք սա նախադեպ չէ՞, որպեսզի ընտրական օրենսգրքում այնպիսի փոփոխություններ լինեն, ըստ որոնց, գոնե 50 տոկոս մասնակցության արձանագրման պարագայում ընտրությունները համարվեն կայացած կամ Բելգիայի օրինակով տուգանքներ սահմանվեն չմասնակցածների նկատմամբ։ Այլապես, ստացվում է փոքրամասնությունն է ղեկավարում մեծամասնությանը։
Իհարկե, հասկանալի է, որ զարգացվածության բարձր մակարդակ ունեցող երկրների համար մասնակցության նման ցածր ցուցանիշները առանձնապես վտանգ չեն ներկայացնում․ այնտեղ կան ձևավորված համակարգեր, կայացած քաղաքական դաշտ, կուսակցություններ և այլընտրանք։ Մինչդեռ, Հայաստանում սա խոչընդոտող նախադեպ կարող է լինել ժողովրդավարության ինստիտուտների կայացման ճանապարհին։ Ճանաչված հոր 25-ամյա որդուն քաղաքապետ սարքելը չի բխում ոչ Հայաստանի, ոչ Հրազդանի, ոչ անգամ ՔՊ-ի շահերից:
«Նոր Հայաստանի» հեղափոխական ողջ էներգիան կարող է վերածվել ավտորիտար՝ միանձնյա որոշումներ կայացնող մի կառույցի, որտեղ չկա լուրջ ընդդիմություն և այլընտրանքային որևէ գաղափար։
Նախօրեի ՏԻՄ ընտրությունները, կարծում ենք, լուրջ մտածելու տեղիք պետք է տան ոչ միայն գործող իշխանությունների շրջանում, այնպես էլ հասարակության։ Հատկապես Ազգային Ժողովի գալիք ընտրություններին ընդառաջ քաղաքացիները պետք է գիտակցեն պահի կարևորությունն ու լրջությունը և անպայման մասնակցեն ընտրություններին՝ թույլ չտալով ակտիվ փոքրամասնությանը որոշել մեծամասնության ապագան։ Սա՛ է այն գլխավոր դասը, որ պետք է քաղենք այս ՏԻՄ ընտրություններից։
Գրիգոր Հայրապետյան
Top-News.am