Իրանցի զբոսաշրջիկները եւ հայաստանյան իրականությունը

Զբոսաշրջության զարգացման մասին խոսում ենք, գրում, անգամ հայեցակարգեր մշակում, բայց այն, ինչ անում ենք իրականում, հազիվ թե, նպաստի զբոսաշրջության զարգացմանը:

Նովրուզի տոնի ժամանակ իրանցի զբոսաշրջիկներն այցելում են նաեւ Հայաստան, բայց ցավոք, նրանց թիվը գնալով նվազում է: Իսկ ինչո՞ւ չնվազի, երբ մեր հայրենակիցները նրանց հետ, մեղմ ասած, լավ չեն վարվում: 

Պարսիկ զբոսաշրջիկներից մեկը պատմում է, որ խանութում իրենց վրա կոնյակը ցանկանում էին կրկնակի գնով վաճառել, մեկ ուրիշը բողոքում է, որ ոստիկանից հետաքրքրվել է, թե ինչպես Հանրապետության հրապարակ գնա, իսկ նրան բաժին են տարել, եւ դեռ մի երեք ժամ էլ պահել:

Զբոսաշրջիկներից մեկն էլ բողոքում է, որ իրենց համար հատուկ ծրագրեր չկան: Մեկ ուրիշը բողոքում էր, որ ռեստորաններում եւ արագ սննդի կետերում գները չափից ավելի թանկ են: 

Մի պարսկուհի էլ նեղսրտած ասում է, որ հայերը խոժոռադեմ են, մռայլ եւ նրանց տեսնելով հանգստի մասին մտածել այլեւս չի լինում:

Իսկ մի հայ տաքսիստ էլ բողոքեց, որ «սրանց էլ ֆռցնել չի լինում» եւ ցանկություն հայտնեց, որ նրանք օր առաջ հեռանան Հայաստանից:

Բնականաբար, ոչ բոլորն են իրանցի զբոսաշրջիկներին այսպես դիմավորում, բայց այն փոքրամասնությունը մթնոլորտ է պղտորում եւ հարված հասցնում Հայաստանում զբոսաշրջության զարգացմանը: Իրական բիզնեսից շատ հեռու հայաստանցիները իրանցի զբոսաշրջիկներին դիտում են արագ հարստանալու միջոց եւ իրենց պահում են ամենավատ ձեւերով:

Անշուշտ, իրանցի զբոսաշրջիկները տպավորություններով կիսվում են իրենց հայրենակիցների հետ, որի հետեւանքով էլ զբոսաշրջիկների թիվը նվազում է: Պատահական չէ, որ իրանցիները նախընտրում են հանգստանալ Վրաստանում: Անցնում են Հայաստանով եւ գնում Վրաստան:

Իսկ, թե ինչ եղավ Հայաստանով Վրաստան գնացող մի ընտանիքի հետ, իսկական ֆիլմի սցենար է: Զբոսաշրջիկներին ծանոթ իրանահայը պատմում է, որ նրանք որոշում են իրենց անցած ճանապարհը նկարել հեռակառավարվող թռչող սարքի օգնությամբ: Որոշում են նկարահանել նաեւ ճանապարհին ընկած գյուղերից մեկը, բայց գյուղացիները տեսնելով թռչող սարքը, նրանցից պահանջում են դադարեցնել նկարահանումները: Ավելին, զանգահարում են ոստիկանություն եւ տեղեկացնում ոստիկանությանը:

Ոստիկաններն էլ գյուղացիներին հրահանգում են պարսիկներին պահել, մինչեւ իրենք հասնեն: Բարեբախտաբար, գյուղացիները որոշում են նրանց այլեւս չնեղացնել: Տուն են հրավիրում, թեյ հյուրասիրում, զրուցում «լրտեսների» հետ, սպասելով ոստիկաններին: Հետո, մի չորս ժամ անց ոստիկանները հրահանգում են նրանց բաց թողնել, դեռ մի բան էլ հանդիմանելով գյուղացիներին, թե ինչու եք նրանց այդքան պահել:

Դե հիմա եկեք հասկանանք, թե այսքանից հետո այլեւս այս ընտանիքը երբեւիցե կգա՞ Հայաստան, թե՞ ոչ, կամ անգամ Վրաստան գնալուց կանգ կառնե՞ն թեկուզ մի քանի ժամով մեր երկրում:

Սա է մեր իրականությունը: Զբոսաշրջությունը Հայաստանի զարգացման հեռանկարային ուղղություններից մեկն է, եւ զարգացման ծրագրեր մշակելուց առաջ նախ եւ առաջ պետք է հայաստանցիների հետ գաղափարախոսական աշխատանքներ տանել: Կարող է պրիմիտիվ հնչել, բայց հատուկ կուրսեր պետք է անցկացնել առեւտրով զբաղվողների հետ, որ իրանցի զբոսաշրջիկների այցերի շրջանում ոչ թե պետք է գները բարձրացնել, այլ իջեցնել, պետք է ոչ թե հյուրանոցների համարների գները անհարկի բարձրացնել, այլ էժանացնել եւ ավելացնել ոչ թանկ հյուրանոցների, հյուրատների թիվը:

Մենք դեռ հսկայական աշխատանք պիտի իրականացնենք քաղաքակիրթ զբոսաշրջության աշխարհ մուտք գործելու համար, բայց սա անհրաժեշտություն է, առանց որի այս ոլորտի զարգացման մասին խոսելն ավելորդ է:

Գեղամ Նազարյան

Խմբագրական

Top-News.am