Անսպասելի հարցազրույցի մոտիվները
Երեկ ուշ երեկոյան անսպասելի ծավալուն հարցազրույցով հանդես եկավ գործող նախագահ Սերժ Սարգսյանը։ Ինչո՞ւ ենք շեշտում անսպասելիության հանգամանքը. որովհետև այն իսկապես անսպասելի էր պետական համակարգի, քաղաքական ուժերի՝ այդ թվում ՀՀԿ-ի, պետական վերնախավի համար։
Դատելով տարբեր աղբյուրներից մեզ հասնող արձագանքներից, այդ շրջանակները ողջ գիշեր փորձում էին հասկանալ՝ ինչ ասաց նախագահը։ Փորձում էին հասկանալ ինքնուրույն` որը դժվար է, միմյանցից, մերձնախագահական շրջանակներից։ Հանուն արդարության նշենք, որ դա այնքան էլ հեշտ խնդիր չէր, և Ս. Սարգսյանը այս շրջանակների համար ոչ թե պատասխաններ էր պատրաստել, այդ մտորելու և ինչ-որ իմաստով մտահոգվելու նոր հարցեր։
Մոդելի ընտրություն՝ հնամաշ թե ժամանակակից
Մեր խորին համոզմամբ գործող նախագահը իր այս հարցազրույցով խնդիր էր դրել ցույց տալ, որ այս պահին պետական վերնախավում և քաղաքական համակարգում նա միակն է, ով տիրապետում է Հայաստանի խնդիրների ողջ սպեկտրին՝ Ղարաբաղից մինչև բանակի բարեփոխումեր, արտաքին քաղաքականությունից մինչև համայնքների զարգացում, միջազգային տենդենցներից մինչև ներքին խնդիրներ։
Մենք բազմաթիվ առիթներով նշել ենք, որ երկիրն ունի կենցաղային վերնախավ, չի տիրապետում խնդիրներին և իր պատկերացումներով համարժեք չէ երկրի մարտահրավերներին։
Կարելի է տարբեր հարցերում համաձայն չլինել Ս. Սարգսյանի ձևակերպումներին և գնահատականներին, բայց նաև փաստ է, որ նա շահեկանորեն տարբերվում է իր ներկայիս շրջապատից։
Գործող նախագահը ինչ-որ իմաստով կանգնած էր ընտրության առաջ՝ ընտրել կամ գավառական անփոխարինելիության գաղափարը, որը տիրաժավորում են իր իսկ կուսակցության դեմքերը, կամ ընտրել ավելի ժամանակակից մեթոդ ներկայացնելու իր տեսակետները։ Ս. Սարգսյանը ընտրեց վերջին տարբերակը, ինչը նաև մերձնախագահական առաջադիմական շրջանակաների հաղթանակն էր։
Երկու անուն, երկու խնդիր
Սովորաբար անձերի և անհատների հարցում միշտ զուսպ Ս. Սարգսյանը, այս անգամ միանգամից երկու անուն հիշատակեց՝ Արմեն Գևորգյան և Կարեն Կարապետյան, նրանց տալով ամենաբարձր գնահատականները։ Պետության առաջին դեմքերի պարագայում հասկանալի է, որ նման դրվագները պատահական չեն լինում։
Սա ուղերձ էր իր թիմին, պետական համակարգին և լայն հասարակությանը այն մասին, որ այս երկու գործիչները Սերժ Սարգսյանի նոր՝ հետապրիլյան թիմի, վերնախավի առանցքային դեմքերն են լինելու։
Սերժ Սարգսյանը հասկանում է, որ ինքը կուսակցության ներսում տեխնիկապես կարող է լուծել իր վարչապետության հարցը, բայց դրան զուգահեռ պետք է լուծել վստահության և հանրային լեգիտիմության խնդիրը։ Առանց սրա ներկուսակցական լուծումները կլինեն շատ փխրուն, անկայուն իսկ մթնոլորտը երկրում անկանխատեսելի։
Կարեն Կարապետյանն ունի բարձր հասարակական վարկանիշ, նորի և փոփոխությունների պոտենցիալ։ Մեծ հաշվով, հասարակությունը Հայաստանում փոփոխությունների հնարավորությունը կապում է հենց Կարեն Կարապետյանի հետ։ Կ. Կարապետյանի հեռանալը ապրիլյան իշխանության ձևավորման փուլում շատ անցանկալի կլինի գործող նախագահի համար։ Դա կլինի ներիշխանական ֆորսմաժորի պես մի բան, որի հետևանքները այս պահին դժվար հաշվարկելի են։
Արմեն Գևորգյանը մի կողմից ունի կառավարման զգալի փորձ և բարձր հեղինակություն պետական համակարգում, մյուս կողմից՝ կարող է կամուրջ հանդիսանալ հանրության այպես կոչված « էֆեկտիվ շրջանակաների» և ձևավորվող իշխանության միջև։
Կարեն Կարապետյանի և Արմեն Գևորգյանի խաղաքարտերի ճիշտ օգտագործմամբ տեսանելի ժամանակում հնարավոր կլինի երկրում ձևավորել նոր վերնախավ, նոր պատկերացումներով, նոր բարքերով։ Եվ սա կլինի մի վիճակ, որից կշահեն թե Ս. Սարգսյանը, թե իշխող վերնախավի մի մասը, թե հասարակությունը և պետությունը ընդհանրապես։
Հայկ Շահինյան
Top-News.am